Kahramanmaraşlı Şairlerden Çocuk Şiirleri – Cafer Keklikçi

Her insanın özlem duyduğu bir yer var. Gidilemez yerdir orası. Her şeyin bahara kestiği bir dünya. Çocukluk, cennetin bu dünyadaki beşeri uzantısıdır. İnsan yetişkinliğe geçtiğinde cennetini kaybeder. Çocukluktaki saf iyilik ve güzellik yetişkinlikte sarsılmaz bir temel olarak sürdürüldüğü zaman hayatın güzellikleri ortaya çıkar. Her insan sürdüremez çocukluğunu. Şairler şiirle, dünyanın kötülüklerine karşı iyilik dünyasını sürdürür. Sürdürülen iyilik çocukluğun saf gerçekliğidir. Gerçek sürdüğü müddetçe şiir var olur. Gerçek, insanın çocukluğundaki var olan saf dünyanın hayatı boyunca devam etmesidir. Çocukluk, dünya kiri bulaşmamış beyaz sayfadır. Beyaz sayfa hayatın her alanında sürdüğü zaman insanlığın iyilik toplamına ulaşması ideali de devam eder. Çocukluk varılması gereken gerçek ideal bir dünyadır. O dünyada herhangi bir kötülük herhangi bir çirkinlik yoktur. Çünkü o dünya Arthur Schopenhauer’in (Alman filozof 1788-1860) ifadesiyle “kayıp cennet”tir. İdealinde iyilik ve güzellik olan her insan o “cennet”i arar.

Çocukluk, henüz insanın dünyayı ‘tanımadığı’ bir zaman dilimidir. İnsan ideal bir rüyanın içinde yaşarken erişkinliğe geçmekle uyanmaya geçiş yapar. Uyanmak temastır. İnsan çocukluktan çıkarak dünyaya temas ediyor. Bu temasla ideal gerçeklik dünyanın sahtelikleri karşısında adeta görünmez oluyor. Gerçeklik ancak şiirle görünür kılınabilir. Şairin çocukluğunu sürdüren dünyası gerçeklikle kopmaz bir şekilde irtibatlı olduğundan görüntüyü yetişkinler dünyasına getirerek insana kendi gerçekliğini gösterir. Fakat insan çoğunlukla çocukluktan çıktığı için gerçekliği görmede zorlanır. Çocukluğun saf dünyası ruhunda devam edenler ise gerçeği görmede zorlanmaz. İdeal iyilik dünyası çıkar hesaplarıyla, insanın nefsanî yönüyle örtüldüğünden o örtüyü kaldırmak gerekiyor. Şair örtüyü kaldıran olarak ideal iyilik dünyasını sisler içinde yaşayan insanlığa şiirle görüntüler. Görüntüleneni algılamak insanların kullandığı gereçlerle verildiğinde mümkün olabilir. Şiirde, somut olanı soyut olarak somut şekilde verilerek gerçekliğin duyulması sağlanabilir. Çocukluk dünyasının gerçekliği şiirdeki ideal gerçekliktir. İdeal gerçeklik ne kadarsa şiir de o kadardır. İdeal dünyayı ne kadar gerçeklik olarak verebilirse o kadar inandırıcı olur. Şiir yaşamak, inanmak ve inandırmaktır. Çocukluk safiyeti devam etmeyenler yaşamadığı için inanmaz, inanmadığı için de inandıramaz. Her güzelliğin gerçekliği “cennet” olduğundan her şair “kayıp cennet”in yolcusudur. Yolun varlığı şiirle muhkem.

Kahramanmaraşlı Şairlerden Çocuk Şiirleri-Duran Boz (Aralık 2020-Kahramanmaraş Büyükşehir Belediyesi Kültür Yayınları)

Kaynak: https://www.milligazete.com.tr/makale/6793572/cafer-keklikci/kahramanmarasli-sairlerden-cocuk-siirleri